Aromat
Na pierwszym planie wyczuwalny aromat dymny. Może mieć charakter palonego drzewa, liści lub podwędzanych wędlin typu szynka, boczek. Jego intensywność może być różna, od subtelnie zaznaczonej, po wyraźną i dominującą. Aromat dymny dobrze skomponowany z charakterystycznymi nutami koźlakowymi, które mogą dominować lub mieć funkcje drugoplanowe, ale również wyczuwalne. Bardzo mocna słodowość. Ciemne wersje zawierają znaczące aromaty melanoidynowe i zwykle prażone. Akceptowalny jest także lekki aromat karmelowy będący efektem długiego gotowania. Lżejsze wersje posiadają mocny aromat słodowy z lekkimi nutami melanoidynowymi i prażonymi. Praktycznie brak jest aromatu chmielowego, jednak lekki aromat szlachetnych odmian chmielu jest akceptowalny w jasnych wersjach. Brak diacetylu, silnych aromatów alkoholowych lub estrów owocowych. Może być obecny (opcjonalnie) w ciemnych wersjach umiarkowani niski poziom aromatów owocowych, określanych jako suszona śliwka, śliwka albo winogrona będący efektem reakcji między słodem, gotowaniem i leżakowaniem. W ciemniejszych wersjach może wystąpić bardzo lekki aromat przypominający czekoladę, ale nigdy nie powinny być obecne nuty paloności czy spalenizny.
Wygląd
Kolor głęboko złoty do ciemno brązowego. Ciemne wersje mają zwykle rubinowe blaski. Wyleżakowane powinno być klarowne. Wysoka, kremowa i trwała piana (kolor od białego dla wersji jasnych do brudno białego dla ciemnych). Trwałość piany może być słabsza w mocniejszych wersjach, mogą też pojawiać się charakterystyczne ślady na ściankach szklanki.
Smak
Bardzo bogaty i słodowy. Ciemniejsze wersje mogą odznaczać się wyraźnymi smakami melanoidynowymi i zwykle lekko prażonymi. Wersje jaśniejsze potrzebują mocnego smaku słodowego z niewielką obecnością melanoidyn i nut prażonych. Lekki smak czekoladowy może pojawić się opcjonalnie, ale nigdy nie powinien być odczuwany jako smak palony czy spalenizny. Dobrze wyczuwalne nuty dymu, wędzone. Pewna owocowość (suszona śliwka, śliwka lub winogrona) jest dopuszczalna w ciemniejszych wersjach. Niezmiennie obecne wrażanie mocy alkoholu powinno jednak mieć charakter delikatny i rozgrzewający a nie ostry i palący. Wyższe alkohole (fuzle) powinny być na bardzo niskim poziomie do nieobecnych. Smak chmielu nieznaczny do nieobecnego (mocniejszy w jasnych wersjach). Goryczka chmielowa waha się od umiarkowanej do umiarkowanie niskiej, ale jej poziom zawsze powinien pozwalać dominować w smaku słodowi. Większość wersji jest całkiem słodka, jednak powinna dawać wrażenie odfermentowania. Słodycz jest efektem chmielenia, a nie niskiego odfermentowania. Jasne wersje zwykle mają wytrawny finisz.
Tekstura
Treściwość od umiarkowanie pełnej do pełnej. Nasycenie umiarkowane do umiarkowanie niskiego. Bardzo delikatne, bez ostrości i cierpkości.
Ogólne wrażenie
Bardzo mocny i bogaty lager. Mocniejsza wersja zarówno tradycyjnego jak i jasnego koźlaka z wyraźnymi nutami dymnymi, wędzonymi o różnym natężeniu.
Surowce
Słód dymiony może stanowić od 20-100% zasypu, poza tym słód pilzneński i/lub wiedeński w jasnych wersjach (z niewielkim dodatkiem monachijskiego), monachijski i wiedeński w wersjach ciemniejszych z okazjonalnym, niewielkim dodatkiem ciemniejszych, barwiących słodów (takich jak Carafa). Szlachetne chmiele, najczęściej niemieckie. Zacieranie dekokcyjne jest zgodne z tradycją.
Podstawowe informacje
Gęstość początkowa: 17.1 – 26.4°Blg
Goryczka: 16 – 26 IBU
Gęstość końcowa: 4.1 – 6.1°Blg
Kolor: 6 – 25 SRM
Alkohol objętościowo: 7 – 10%
Komercyjne przykłady
Aecht Schlenkerla Eiche Doppelbock (Brauerei Heller)
